Ashish
– जय महाराष्ट्र.. साहेब!
– जय महाराष्ट्र! तुम्ही कोण विद्वान?
– तेच ते बुळबुळीत भेंडीची भाजीवाले!
– भेंडीची भाजी! शी! थोडी आमसुले तरी घाला, म्हणावं! तार सुटणार नाही.
– बरं बरं!
– पटापट गरळ ओका आणि तोंड काळं करा! तुमच्यासारख्या दळभद्री, पोटभरु पत्रकारड्यांसाठी वेळ नाही आमच्याकडे! बरीच कामे आहेत आम्हाला!
– फुरशी ठेचण्याचे काम?
– ते आमचे मावळे करतील! आम्ही नाही! पण तुम्हाला कशाला या चौकशा? कामाचं बोला आणि उकिरडे फुंकायला बाहेर टळा!!
– भाषेसंदर्भात तुमच्याकडुन जरा …
– संयमाची अपेक्षा करता? खड्ड्यात जा! ही आमची बाळबोध भाषा आहे! आम्ही असेच बोलणार बरे! आम्हाला शिवराळ म्हणता! हरामखोर, पाजी, पोटभरु, जळाऊ, विकाऊ, कर्मदरीद्री, करंटे, भिकार…
– व्वा! व्वा! काय मराठी भाषेचे सौष्ठव आहे, साहेब!
अहाहाहा!!!
– अहाहा करायला काय झाले? फुरसं चावलं?
– कापराच्या तेलात कापसाचा बोळा बुडवुन लांब काडीने कुणीतरी कानातला मळ काढल्यासारखे वाटलं हो!
– खामोश! आम्ही कानसफाईवाले वाटलो का तेल मालिशवाले! जीभ हासडुन हातात देईन!
– चुकलो, क्षमा करावी! तेवढे भाषेचे…
– आमची शैली बदलणार नाही! नराधमांना हीच भाषा समजते. आमची ही ‘ठाकरी’ शैली आहे! तुमची ‘भाकरी’ शैली! पोटासाठी वळवळनारे शेणकिडे! निकल जाव!!
– गैरसमज होतो आहे साहेब! मराठी भाषेसंदर्भात तुम्ही काही धडे घ्यावेत, अशी विनंती करण्यासाठी आलो होतो, साहेब!
– हे तुमचं काम नव्हे! आमचा झणझणीतपणा तुम्हाला पचणार नाही आणि तुमची बुळबुळीत भेंडीची भाजी आम्हाला मानवणार नाही!
– भेंडीची भाजी येवढी वाईट नसते, साहेब! थोडी खाऊन तर पाहा!
– भेंडीची भाजी? आण्इ आम्ही खाणार? महामूर्ख आहात!
– पोटाला बरी असते साहेब! पचनास हलकी!
– कळली तुमची अक्कल! पचनास हलकी म्हणे! बंडल, बेचव, बुळबुळीत भाजी ती! तिला काय किंमत द्यायची!
– मूळव्याधीला औषध आहे, म्हणे..
— ब्रिटिश नंदी