तु आमच्या ग्रुप मधे आला
पहाता क्षणीच तु मला खुप आवडला..
तुझे ते विस्कटलेले केस, तुझी ति बाइक..
जिन मधुन अर्धवट बाहेर आलेला शर्ट..
अदिदास चे शुज, कायम कसल्या तरी विचारात
पण तु खुप गोड दिसातोस…
पण तुला काहिच कळत नाही
तुझी नोकरी,बाईक,करीअर
या पलिकडे तुला कशातच गति नाहि.
आपल्यावर कुणी मरत ,
ते तुला समजत नाहि
तु म्हणजे ना आगदी बावळट आणी स्टुप्पिड आहेस..
तरी पण माझा जिव कि प्राण आहेस.
पण त्या दिवशी
तु मला प्रथमच नांवानी हाक मारली
अन माझ सार विश्वच बदलुन टाकल
त्या रात्री सारा मदहोशीचा आलम होता.
सकाळी उठल्यावर सार अपुर्ण वाटत होत.
अन जाणिव झाली ,तुझ्या नांवाआधी
नांव लावल्या शिवाय ते पुर्णत्व येणार
पण मला माहित आहे
तु काहिच करणार नाहिस
मलाच पाउल उचलायला हव.
तुझी नोकरी,बाईक,करीअर
या पलिकडे तुला कशातच गति नाहि.
कारण तु आगदी बावळट आणि स्टुप्पिड आहेस.
पण म्हणुनच तु मला प्राणाहुन प्रिय आहेस.
अविनाश
Hota hai, bhidu, pyaar me aisa bhi hota hai.
लक्ष्मीनारायणजी आपल्याला काहि अनुभव आहे का? जरा कळुतरि दे आम्हाला
…महाराष्ट्र माझा
stupid poem
nice…………………